Ана әлдиі сәбиге ән салдырады

Cәби  жарық  дүниенің  есігін аттап, ананың ақ уызына тойып манаурағаннан, тіршіліктің ырғағын сезіне бастайды.  Тамағы бүлк-бүлк етіп, үш күннен кейін анасын исінен – ақ таниды.  Анасының дауысы естілгеннен қимылы жылдамдап, тыпыршып кетеді . Жөргегінен алып , бауырына басқаннан тыныштала қояды.  Жан жылуын сезініп , рахат сезіміне бөленеді.
Анасы  оны тал бесікке бөлеп ,ыңылдап ән салса пысылдап тыңдап жатады , сөйтіп ,  тәтті ұйқыға беріледі.  Бала ән тыңдауға бірте –бірте  осылай  қалыптасады.

Телеарнадан ән есіле қалса ,кәдімгідей елең ете қалады.  Сәбиге нені үйретсе , соны қабылдайды. Бұл дағды нәрестенің  әнге қызығушылығын тудырады. Осылай дағдыланған алты айлық Сырым  екі мыңыншы жылы

өтетін Ақ олимпиаданың гимні алғаш рет телеарнадан орындалып жатқанда,

« Азиада» деп әндетіп айқайлай бастады. Анасы Мақпал ұялы телефонын қосып:

—          Ой, Жарайсың? Сырым, кәне, кәне?  Тағы айтшы?- деп өтінгенде ,

Сырым түсінетін адамдай, « Азиада» деп тағы әндете жөнеледі.

Бұрын — соңды сөйлеп көрмеген,  енді отырып үйренген Сырымды арқаландырған ұлттық рух екенін анасы ғана ұқты. Осы жайға куә болған нағашылары қуанып, жиендерін төбелеріне көтеріп,  түкіріп  қуанып жатты.  Ананың тәрбиесі – ұрпақты ізгілікке үйретеді.   Ән — баланы көңілін жадыратып, қиялын дамытады.  Болмысын шыңдап, ұлттық әуенді тыңдап жетіледі.  Ана  әлдиі сәбиге ән салдырады.

     Автор: Темірхан Әбдіков